Strefa Tańca i Dźwięku - PAOLA Studio Art - Agencja artystyczna LESZNO

Kamila i Artur Domin poznali się na warsztatach, gdzie Tomek Czartoryski wprowadzał ich w arkana gry na gongu. Razem również brali udział w warsztatach z Don Conreaux, który przekazywał im niezwykłą wiedzę nie tylko o gongach. Od tego czasu razem podążają tą ścieżką, odkrywając i zgłębiając najróżniejsze dźwięki, które nas otaczają oraz ich wpływ na nas. Wykorzystują podczas kąpieli nie tylko gongi, lecz również wiele innych instrumentów oraz głos Kamili. Oboje są w stałym kontakcie ze swoimi nauczycielami i uczestniczą w organizowanych przez nich spotkaniach i warsztatach.

Kąpiel w dźwiękach gongów

Pozwól się zaprosić na wielowymiarową podroż w głąb siebie przy dźwiękach gongów oraz innych instrumentów pochodzących z wielu zakątków świata. Dźwięk gongów towarzyszył wyjątkowym wydarzeniom, stanowił symbol szczęścia i dobrobytu. Gong wibruje świętym, przenikającym wszystko dźwiękiem OM, wprawiając naszą istotę w doskonały rezonans z wibracją Wszechświata . Na Wschodzie mówi się, że świat powstał z dźwięku i do niego wraca. Fale dźwięku obmywają i oczyszczają ciało, umysł i duszę - otula Cię kokon dźwięków, w którym czujemy błogość, bezpieczeństwo - tworzy się przestrzeń samouzdrawiania - powrotu harmonii na wszystkich poziomach bytu.

Zamykasz oczy, rozluźniasz się siedząc lub leżąc, pozwalasz wibracjom gongów łagodnie pieścić twój umysł i ciało. Błyskawicznie ogarnia Cię uczucie oderwania od tego, o czym przed chwilą myślałeś i przeniesienia się gdzieś daleko, gdzie nie istnieją żadne problemy a czas stoi w miejscu.

Kąpiel w gongu jest masażem całego ciała za pomocą dźwięku. Doświadczenia nie sposób opisać ani zapomnieć. Gong to starożytny instrument o potężnych wibracjach - spośród znanych instrumentów wytwarza najsilniej rezonujące dźwięki. Muzyczny pogłos jego wibracji odczuwa się w całym ciele.

Terapia dźwiękiem wpływa kojąco na system nerwowy, wzmacnia układ odpornościowy, wycisza umysł, rozpuszcza lęki i blokady emocjonalne, rozluźnia mięśnie, aktywuje pamięć komórkową, wzmaga kreatywność, przyśpiesza materializację marzeń, wzmacnia intuicję, równoważy wszystkie sfery bytu.



Rada Marzena Żivković (Mahavisnupriya) jest profesjonalną tancerką. Po ukończeniu szkoły Baletowej w Polsce wyjechała do Heidelbergu (Niemcy), gdzie kontynuowała naukę w szkole tańca Aleksandry Romanowej, tam też rozpoczęła naukę tańca hinduskiego - Bharata Natyam. Następnie uczyła się w Berlinie u Bhitiki Caterjee, i u nauczycielki ze Śri Ram Bharatiya Kalakendra School Dance w Delhi (Indie). Obecnie jest studentką Umy Sundaram (Kalaksetra School Dance) - w Madrasie. Tańczyła w wielu krajach, jak: Polska, Niemcy, Włochy, Grecja, Szwecja, Belgia, Norwegia, Jugosławia. Prowadzi liczne warsztaty i kursy tańca także poza Polską. Wystąpiła w wielu programach TVP oraz kilku filmach.
Ponieważ w jej żyłach "płynie" także cygańska krew - tańczy również taniec cygański. Uczyła się od Marii Kali Schmidth. Tańczyła w Cygańskim Teatrze Muzycznym "TERNO" pod dyrekcją Edwarda Dębickiego oraz była solistką i tancerką w zespole "Don Wasyl i Cygańskie Gwiazdy". Wystąpiła na wielu międzynarodowych festiwalach kultury i muzyki Romów - w Gorzowie Wlkp. oraz w Ciechocinku, które były relacjonowane przez TVP. Brała również udział w nagraniach clipów zespołu Don Wasyla. Tańczy również solo.
Inną techniką tańca, którą Rada się zajmuje jest taniec orientalny - taniec brzucha. Tej techniki uczyła się od tancerek z Syrii, Egiptu oraz w szkole w Berlinie.

Taniec bollywood to taniec, w którym dłonie tancerki opowiadają miłosne historie, oko podkreśla każdy gest, głowa porusza się do rytmu muzyki, biodra wykonują płynne albo dynamiczne ruchy, pełne wdzięku. A całości dopełnia wiele mówiący uśmiech...

Każdy film ma swój specyficzny styl tańca, zależny od kaprysu i czerpanych przez danego choreografa inspiracji. Dla mnie najciekawsze układy taneczne to te, wzorowane lub wykorzystujące tradycyjne i klasyczne tańce Indii - Bharata Natyam, Kathak, Kuchipudi, Bhangra z Punjabu i tańce ludowe, weselne.

Bollywood dance to jeden z najbardziej gorących i ekspresyjnych tańców na świecie. Rytm, energia, dynamiczne a jednocześnie pełne gracji ruchy sprawiają, że podbija on szkoły tańca i kluby fitness w Europie i Stanach Zjednoczonych Ameryki. Coraz większą popularnością zaczyna cieszyć się również i u nas.
Bollywood dance to podstawowy element każdego bollywoodzkiego przeboju filmowego. Jest połączeniem tradycyjnych i klasycznych tańców indyjskich takich jak Bharata Natyam, Odissi, Kathak, Bhangra, Dandyia czy Garba z elementami tańca arabskiego, tańca nowoczesnego, jazzu, a nawet hip-hopu. W filmie "Bride and Prejudice" - bardzo dobrze znanym polskim fanom bollywoodzkiego kina - Kiran (Indira Varma), gdy jej brat Balraj (Naveen Andrews) zaczyna tańczyć, mówi żartobliwie do Darciego (Martin Henderson) - kolegi Balraja - "Zaraz zobaczysz hinduskiego Mc Hammera".
W filmach Bollywood taniec jest sposobem opowiedzenia jakiejś historii, pokazania uczuć, wyrażenia emocji. Często za pomocą tańca główni bohaterowie wyznają sobie miłość. Warto pamiętać, że muzyka i taniec mają długą artystyczną tradycję w Indiach a ta tradycja znalazła kontynuację w indyjskiej kinematografii. W starszych filmach najczęściej pokazywano układy klasycznych tańców indyjskich a czasami również orientalnych. W nowoczesnych produkcjach są to coraz częściej bardzo skomplikowane układy taneczne i to właśnie one mogą decydować o sukcesie filmu.
Bollywood dance to żywiołowa forma ruchu, która angażuje wszystkie części ciała dając świetny trening mięśniom a sformułowanie Bollywood workout czyli trening Bollywood na stałe zagościło wśród tych, którzy chcą być zdrowi, sprawni i "fit" a przy tym choć na chwilę pragną uciec od rzeczywistości do kolorowego, roztańczonego świata Bollywood i poczuć się jak boski Shah Rukh Khan czy piękna Aishwaryia Rai - megagwiazdy Bollywodzkich produkcji.


Co to jest Bollywood?

Bollywood to nazwa indyjskiej kinematografii pochodzącej z Bombaju (obecna nazwa miasta to Mumbai). Nazwa powstała z połączenia nazw "Bombaj" i "Hollywood". Chociaż wciąż wiele osób sprzeciwia się tej nazwie, twierdząc, że sugeruje ona, że Bollywood jest jedynie "ubogim krewnym" Hollywood, to nazwa ta już na stałe przylgnęła do indyjskiego przemysłu filmowego i znajduje się nawet w oxfordzkim słowniku języka angielskiego (The Oxford English Dictionary).
Filmy bollywoodzkie najczęściej tworzone są w konwencji "masala movie". Masala w języku hindi oznacza mieszankę (najczęściej mieszankę indyjskich przypraw). W przypadku Bollywood jest to więc mieszanka różnych stylów filmowych, doprawiona bardzo dużą ilością śpiewu oraz wspaniałego tańca. W większości filmy te opowiadają historie miłosne ale młodzi twórcy filmowi coraz częściej poruszają bardziej ambitne tematy takie jak problemy współczesnych Indii.
Bollywood to największy przemysł filmowy na świecie. Produkuje się tam około 1000 filmów rocznie (dla porównania w Stanach Zjednoczonych Ameryki produkuje się ok. 720 filmów rocznie). W Indiach codziennie ok. 45 milinów widzów odwiedza sale kinowe. Jest to dużo więcej niż liczba wszystkich widzów odwiedzających rocznie polskie kina.
Szacuje się, że aktorzy w Bollywood zarabiają ok. 40 % budżetu przeznaczonego na wyprodukowanie filmu. Są oni prawdziwie uwielbiani przez swoich fanów. Miliony wielbicieli Shah Rukh Khana modliło się publicznie o jego zdrowie gdy przebywał on na kuracji zdrowotnej w Wielkiej Brytanii.

Taniec orientalny (taniec arabski, raqs sharqi), powszechnie znany pod nazwą taniec brzucha, jest to sztuka pochodząca z terenów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej - rodzaj tańca wykonywanego głównie (ale nie wyłącznie) przez kobiety. Współczesny taniec sceniczny, powstały na początku XX wieku, stanowi połączenie tradycyjnych tańców tych rejonów z tańcem klasycznym, z domieszką inspiracji przenikających z innych rodzajów tańca. Nie jest to taniec sformalizowany tak jak np. taniec towarzyski, gdzie występuje jeden powszechnie uznany kanon dotyczący muzyki, figur i sposobu ich wykonania. Choreografie w tańcu orientalnym wykonuje się solo lub w grupie, podobnie jak w tańcu klasycznym.
Bardzo istotne w tańcu orientalnym jest izolowanie od siebie poszczególnych części ciała i partii mięśni. Elementem bardzo charakterystycznym są tzw. shimmies, czyli grupa ruchów wprawiających całe ciało tancerki (np. shimmy earthquake, shimmy kolanowe) bądź jakąś jego część (biodra, ramiona, brzuch, dłoń, noga) w drżenie. Właściwe ruchy mięśni brzucha występują bardzo rzadko i jest ich tylko kilka (fala brzucha, shimmy przeponowe, popy, locki mięśni brzucha). Praca mięśni brzucha często stanowi natomiast wykończenie ruchów bioder lub klatki piersiowej.
Jest naturalną terapią uwalniającą od stresu i napięć, jak również umożliwiającą zdobywanie wdzięku i elastyczności. Mówiono, iż tancerka tańca brzucha jest jak alif – pierwsza litera arabskiego alfabetu, reprezentowana przez linię. Chodzi o linię pomiędzy Wszechświatem a Ziemią, czakramem korony i korzenia.
Taniec brzucha pozwala kobiecie sięgnąć głębiej niż ograniczenia wynikające z ograniczeń kulturowych, dotknąć ziemi, uwolnić wspomnienia zmagazynowane w jej ciele oraz radosną fizyczność, która prowadzi do mniej sztywnego sposobu życia.

Taniec indyjski to historie bogów, to piękne stroje, niespotykana muzyka, dzwoneczki na nogach , piękne ruchy rąk i dłoni, mimika twarzy. Częściej spotyka się kobiety wykonujące tą formę sztuki, ale zdarzają się i mężczyźni. Tańce hinduskie są bardzo przyjemne w odbiorze, posiadają ogromne walory artystyczne.
Taniec, czyli zharmonizowane z muzyką ruchy i gesty, występował już w prastarych kulturach Indii.
Tańce hinduskie są tańcami sakralnymi, związanymi z mitologią hinduską. Nawet samo ich pochodzenie uważane jest za święte. Początkowo były tańczone wyłącznie w świątyniach przez specjalnie wyszkolone do tego celu kapłanki – tancerki zwane dewadasi. Celem tańca było uwolnienie duszy od świata materialnej ułudy i połączenie jej z boskością.

Tańce klasyczne w dużej mierze oparte są na tematyce zaczerpniętej z hinduskiej mitologii i lokalnych legend. Wielkie Eposy jak Mahabharata są źródłem postaci i tematów licznych tańców, a życie Boga, jak na przykład Kryszna i Rama, inspiruje wiele bhav (nastrojów).

Za najstarszy uważany jest Odissi, liczący około 5 tys. lat, za najmłodszy Kathakali, liczący około 300 lat. Dowodem na jego długoletnie istnienie są wizerunki tańca wyrzeźbione na ornamentach staro indyjskich świątyń.

Taniec wchodzi w skład rytuału, symbolicznej formy oddawania czci, dokonywanej podczas niemal każdej ceremonii w życiu społecznym i religijnym. Tancerze zatrudniani są w czasie uroczystości rodzinnych jak śluby, urodziny, a także w procesjach z okazji świąt zbiorów i religijnych wydarzeń. Taniec uchodzi za święty, a tancerze przynoszą szczęście, ponieważ, podobnie jak bramini, zsyłają błogosławieństwa.

Każdy z tańców posiada swoisty „elementarzy” kroków, pozycji ciała, rąk, głowy, szyi i tak dalej, określony standard dotyczy stroju, biżuterii i makijażu. Jedynie mudry, czyli gesty dłoni o określonym znaczeniu są w zasadzie wspólne dla wszystkich. Po dziś dzień czystość stylu oraz poziom kunsztu tanecznego utrzymują się na najwyższym poziomie w miejscach powstania określonego stylu tańca, mimo że obecnie większość form tańca jest obecna w całych Indiach.



Sylwia Hanff - mgr filozofii UW; nauczycielka jogi kundalini (Międzynarodowy Certyfikat KRI, USA) i medytacji labiryntu (Veriditas Trained Labyrinth Facilitator/USA); od 15 lat zajmuje się różnymi technikami medytacji i rozwoju osobistego; tancerka butoh; butoh uczyła się u największych mistrzów (Ko Murobushiego, DaisukeYashimoto, Carlotty Ikedy, Atsushi Takenouchi, Kana Katsury, Tadashi Endo); choreoterapeutka, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała (certyfikat Instytutu Dynamiki Tańca i Ruchu w Essen); tancerka-mim; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; uczyła się i występowała ze Studiem Mimów Stefana Niedziałkowskiego w Teatrze na Woli; tańczyła w międzynarodowych projektach tanecznych; była aktorka zawodowego zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, współpracuje z teatrami fizycznymi. Od 2002 roku prowadzi Teatr Limen.

Taniec butoh powstał w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. jako kontrkulturowa forma tańca odwołująca się również do europejskiej sztuki awangardowej. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Kosmosu w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie wewnętrznego i zewnętrznego świata; to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne. www.limenbutoh.net

Opinie uczestniczek warsztatu:
„Zbliżyłam się do siebie; piorunujące doświadczenie: umrzeć i odrodzić się w nowym, nieznanym ciele - porażająco pozytywna inspiracja, prowadząca fantastyczna i dobrze, że robi to co robi”
„Charyzmatyczna prowadząca, która nie tylko wzbudza zaufanie, ale sama także potrafi zaufać i ukazać siebie, swoją pierwotną cząstkę...”
„Wspaniała medytacja w ruchu, inspirująca prowadząca, wielkie dzięki Sylwia”
„Wspaniały przekaz i otwarcie się na dobrą energię; nawiązanie kontaktu ze swoim ciałem. Dziękuję”


Joga Kundalini - na warsztacie będzie można poznać techniki wspierające otwarcie się na energię obfitości i osobistego spełnienia w pracy i życiu osobistym, w sferze finansowej i emocjonalnej. Joga kundalini to techniki, które stosuje się, by uwolnić się od tego, co nas blokuje i móc żyć pełnią życia.
Joga Kundalini to jeden ze starożytnych, indyjskich systemów rozwoju zawierający techniki ruchu, oddechu, medytacji i mantry. Praktyka Kundalini Jogi utrzymuje ciało w optymalnym zdrowiu fizycznym (zwiększa pojemność płuc, pobudza krążenie, wzmacnia i reguluje system nerwowy i hormonalny) oraz stymuluje umysł, daje nam stabilność i pewność siebie w obliczu stresu.
Joga Kundalini-joga świadomości to dynamiczna joga polegająca na umiejętnym pobudzaniu twórczej energii świadomości. Obudzenie i podniesienie tej energii integruje ciało i umysł, zwiększa świadomość siebie i świata, daje poczucie jedności i pełni.
Praktyka obejmuje: krije - usystematyzowane zestawy ćwiczeń, pranajamę - techniki oddechowe, mudry - pozycje dłoni zamykające obieg energii, mantry - pracę z wibracją dźwięków, medytacje statyczne i dynamiczne.

Jednoczesne wykorzystanie tych technik pozwala na pracę z całą strukturą energetyczną człowieka, pomaga uwolnić i oczyścić zablokowane w ciele emocje, które nie pozwalają nam na realizację naszego potencjału, daje możliwość głębokiego doświadczenia siebie, poszerza świadomość, otwiera na kontakt ze światem, wzmacnia intuicję i umiejętność odczuwania radości życia.

Medytacja labiryntu

Warsztat wykorzystuje labirynt składający się z pojedynczej ścieżki, tworzącej skomplikowany wzór, ale zawsze prowadzącej do centrum. Nie ma w nim ślepych zaułków, ani trików. Ścieżka, po której się idzie daje poczucie bezpieczeństwa i pozwala idącym osiągnąć głębokie skupienie.  Jest to dużych rozmiarów, przenośny labirynt, namalowany na grubym płótnie. Praktyka chodzenia po labiryncie integruje ciało i umysł, redukuje stres, rozwija intuicję
i samoświadomość. Pozwala przyjrzeć się naszym myślom i uczuciom, osiągnąć jasność umysłu
i wgląd w nasze osobiste i zawodowe życie; dostarcza możliwość rewizji celów, oszacowania możliwości i ułatwia podejmowanie decyzji, dzięki pogłębionemu kontaktowi z własnym centrum. Warsztat ten  jest przeznaczony dla ludzi o różnym światopoglądzie, różnego wyznania i ateistów. Jest to prosta praktyka/chodzona/w ruchu, która wycisza umysł i sprzyja refleksji.
Labirynt to uniwersalny wzór, archetyp transformacji, wewnętrznej przemiany i odrodzenia, drogi prowadzącej do centrum własnej istoty i osiągania wyższej Jaźni.

www.medytacjalabiryntu.8log.pl
www.medytacjalabiryntu.pl